| Çocuk rahatsız oluyordu bu ışıktan. Ninesinden pencerenin perdesini çekmesini isteyecekti ama bundan vazgeçti. Çünkü nine yine dedesine çıkışıyordu, öfkeliydi: |
|
|
 | Koca sersem, diyordu yatağa girerken, insanlara karşı akıllı-uslu davranmasını bilmiyorsun, bari çeneni tut. Başkalarını dinle. Hayatın onun elinde. Az da olsa maaşını veren o. Her ay elimize geçiyor hiç olmazsa. Aylıksızdonluksuz kim ne yapsın seni! Sakalın ağardı hâlâ akıllanmadın... | |
|
|
|
|
|
| İhtiyar Mümin ağzını bile açmıyordu. Nine de sustu. Ama az sonra daha yüksek sesle bağırdı: |
|
|
| Maaşı kesilen adam artık adam değildir, insan değildir! | |
|
|
|
|
|
|
